Ekintza hori, instituzionala baina baita errituala ere, betetzen direnean gertatzen da 400 urte eko kartzelan sorginkeriagatik atxilotutako azken emakumeak askatzeko Astola 1618an, kontakizun berri bat eta bizi izandakoaren kontsolamendua, sinbolikoa bada ere, eskatzen duten memoria kolektiboan zauri «zahar» sendatzeak duen garrantziaren isla. Oraingo honetan, egintza instituzionalean emakumeen presentziak abiapuntu aldaketa eta beste modu batera bizi, pentsatzen eta jokatzen dutenekiko ikuspegi inklusibo eta errukitsua adierazten du jada. Zentzu honetan, eskertu herri ekimena eta presentzia instituzionala: Gerediagako presidentea, Nerea Mujika, Bizkaiko Kontseilu Nagusietakoa, Ana Otadui, Mankomunitatekoa eta Aitor Lopez, gizon eta emakumeen arteko berdintasunaren aldeko manifestua irakurri zutenak. eta pentsamendu askatasuna eta guztiontzat eta guztiontzat sinatutako asmo adierazpen bati ahotsa eta aurpegia jartzen diotela.
400 urte behar izan ziren emakume hauek (eta baita zenbait gizon ere) lurperatu, “ahaztu”, lurperatu, gogoratu, barkatu eta ohoratzeko, gure garaian genero, arraza, arrazoiengatik indarkeria, jazarpena eta aurreiritziak jasaten jarraitzen dutenak. erlijioa, ideologia,… etab. Esaerak dio hobe dela berandu inoiz baino, baina beharbada esan nahi duena da momentua momentua denean bakarrik iristen dela. Emakume taldearen musika eta dantza, dantza talde ezberdinetakoak, beltzez jantzita izan ziren historiako pasarte hau zigilatzeaz hunkigarria da soka-dantzaren erritmoan.
Amalurra Komunitatea